Wędrówka
Wędrówka jest przyjemnością młynarza, wędrówka!
Złym musiałby być młynarz,
któremu nigdy wędrówka nie przyszłaby na myśl, wędrówka.
Od wody nauczyliśmy się tego, od wody!
Ona nie ma odpoczynku we dnie i w nocy, zawsze pamięta o wędrowaniu, woda.
One niechętnie cicho stoją, one się całymi dniami niezmordowanie obracają, koła.
Kamienie [młyńskie], które same są tak ciężkie, kamienie.
Tańczą razem wesołym korowodem
i chciałyby być jeszcze szybsze, kamienie.
Tańczą razem wesołym korowodem
i chciałyby być jeszcze szybsze, kamienie.
O wędrówko, wędrówko, moja przyjemności, wędrówko!
Panie mistrzu [młynarski] i pani młynarzowo, pozwólcie mi w pokoju iść dalej
i wędrować.
Panie mistrzu [młynarski] i pani młynarzowo, pozwólcie mi w pokoju iść dalej
i wędrować.
